ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΑΚΗΣ - ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Από το συμπατριώτη μας Τάκη Ιορδάνη λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, αντί μνημοσύνου στον Αντισσαίο Αριστείδη Φ. Μαραγκό, που τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί στα Τσαμάκια Μυτιλήνης στις 4-5-1942. Ας είναι αιωνία η μνήμη του…    

 

ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

στα 78 χρόνια από την εκτέλεσή του απ’ τα ΓερμανοΧιτλερικά τέρατα στα Τσαμάκια

 

Ευρεία δημοσιότητα εδόθη και φέτος την Πρωτομαγιά για την κτηνώδη εκτέλεση στην Καισαριανή 200 πατριωτών από τα ανθρωπόμορφα ΓερμανοΧιτλερικά τέρατα. Μεταξύ αυτών και του ήρωα  Ναπολέοντα Σουκατζίδη.

Στο Χαϊδάρι, σε κεντρικότατο δρόμο του Δάσους υπάρχει η πινακίδα «Oδός Ναπολέοντα Σουκατζίδη». Τούτη, προς τιμή του παλικαριού αυτού, που, μαζί με άλλους 200 ήρωες, τα ανθρωπόμορφα Χιτλερικά θηρία εκτέλεσαν στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.

 

Ο ήρωας Ναπολέοντας Σουκατζίδης, ενώ θα μπορούσε να γλυτώσει την εκτέλεση, αφού, γνωρίζοντας τη γερμανική γλώσσα, τούτο ήταν εξαιρετικό «προσόν» στα μάτια του ανθρωπόμορφου τέρατος Γερμανού διοικητή του στρατοπέδου αιχμαλώτων στο Χαϊδάρι, που τον έκανε να ζητήσει να αντικαταστήσουν τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη με κάποιον άλλο κρατούμενο. Εκείνος όμως δεν το θέλησε αυτό.

Πηγαίνοντας για την Καισαριανή, έγραψε το τελευταίο γεμάτο λεβεντιά μήνυμά του στον πατέρα του, στο γράμμα του:

     «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση.»

    
Αυτό το Τελευταίο Σημείωμά του έγινε ταινία από τον Παντελή Βούλγαρη.

 

Και συνέχιζε:

     «Να ’σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Να αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου, και οι δυο τους μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια, πατερούλη.»

Του ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη, με την πινακίδα αυτή, η Ιστορική μνήμη φυσικά θα είναι ες αεί άσβεστη και ουδέποτε θα περιπέσει σε αφάνεια.

 

Αυτό που ατυχώς δεν θα γίνει μετά και την δεύτερη και τώρα πια παντοτινή αφάνεια Αντισσαίου ήρωα της Εθνικής Αντίστασης όπου θέλουν να τον ρίξουν άνθρωποι που θεωρώ ότι παρέλκει ο οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός γι’ αυτούς. Ομιλώ για το αγροτόπαιδο απ’ τα Λάψαρνα, τον ήρωα Αριστείδη Φ. Μαραγκό, που τον εκτέλεσαν σαν σήμερα, 4 Μαΐου 1942. Τον μοναδικό Αντισσαίο από τους συνολικά 42 ήρωες που εκτέλεσαν στα Τσαμάκια τα Χιτλερικά τέρατα καθ’ όλη την κατοχή.

 

Ύστερα από αγώνες μου που άρχισαν από το 1984, μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, το 2007, μετά από 65 ολόκληρα χρόνια από την εκτέλεσή του, μπόρεσα με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του τότε Δήμου Ερεσού - Αντίσσης να τον βγάλω από την αφάνεια. Ατυχώς, σήμερα πάλι οι συγχωριανοί του τον έχουν ρίξει στην «ες αεί αφάνεια». Τούτο γιατί τις δύο μαρμάρινες πλάκες, τις με τιμή και δόξα παρουσία όλων των Αρχών και πλήθους κόσμου, που έγραφαν «Πλατεία Ήρωα Αριστείδη Φ. Μαραγκού» και εντοιχίστηκαν το 2008, κάποιοι τις αφαίρεσαν, τις εξαφάνισαν και ουδέποτε αποκατεστάθησαν από τις τοπικές Αρχές, παρ’ όλο ότι οι Δημαρχιακές αρχές του τότε Δήμου Λέσβου το εζήτησαν και ακόμη απέρριψαν το αίτημα κάποιων η «Πλατεία Ήρωα Αριστείδη Φ. Μαραγκού» να μετονομαστεί και πάλι.

Αν η γραφή του σημειώματος του ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη συνταράσσει, αυτή των τελευταίων λόγων  του Αριστείδη Φ. Μαραγκού, που έγραψε λίγο πριν από την εκτέλεση, συγκλονίζει σύγκορμα.

     «Αγαπημένη μου Μητέρα, Πατέρα, Αδέρφια, Αδελφούλα μου, γράφω και σας χαιρετώ για τελευταία φορά και σας ζητώ συγγνώμην αν καμιά φορά σας έφταιξα. Εγώ φεύγω διά παντός, πεθαίνω για την Πατρίδα, να μη κλαίτε μόνο να χαρείτε αυτό, διότι, αν πεθαίνω, πεθαίνω για την πατρίδα. Έτσι ήταν η τύχη μου. Το Γερμανικό δικαστήριο με δίκασε ποινή θανάτου. Να μην κλαίτε, μόνο να το χαρείτε αυτό διότι αν πεθαίνω, πεθαίνω για την Πατρίδα. Έτσι ήταν η τύχη μου, ο Θεός δεν με άφησε να ζήσω. Να μη κλαίτε, μόνο να το χαρείτε αυτό κι εγώ η ψυχή μου θα είναι πάντοτε μαζί σας. Κι εσύ αγαπημένη μου, να πηγαίνεις στο αγαπημένο μας σπιτάκι και να παρηγορείς τους αγαπημένους μας γονείς. Και σεις αγαπημένα μου αδέρφια να έχετε υπακοή στους αγαπημένους μας γονείς.

Σας χαιρετώ και σας φιλώ…

Αριστείδης Μαραγκός

                          Γεια σας, γεια σας, γεια σας»

 
Γράφω το παρόν με συγκίνηση και ελπίζω ότι αποτελεί μνημόσυνό του, στα 78 χρόνια από την εκτέλεσή του.

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι προσβλέπω η Δημαρχιακή Αρχή του νέου Δήμου μας Δυτικής Λέσβου να αποκαταστήσει την από κάποιους εκ δευτέρου γινόμενη προσπάθεια ο ήρωας Αριστείδης Φ. Μαραγκός να πέσει στην «ες αεί αφάνεια».  

Τάκης Ιορδάνης

4 Μαΐου 2020

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΣΒΟ

Από το βιβλίο του Κέντρου Ερεύνης Μελέτης Ελληνισμού

«Ο ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ»

Πρόλογος – Μετάφραση – Σχόλια Γιάννη Μαγκριώτη – Εκδόσεις «ΡΗΣΟΣ» – Αθήνα 1991 – σελ. 59-63

Περίμενέ με

Στο νησί καρσί, επάνω στο βουνό

φως παράξενο ανάβει, κι είν’ χρυσό!!

Καθισμένη, είν’ στη μέση μια κοπελιά

που τα μάτια έχει απ’ τα δάκρυα υγρά.

Κοπελιά, κι εγώ πονώ με σε πολύ

φθάνω σαν θα κάνω μια απλωτή

κι είμαι Λέσβο από το Αϊβαλί

μέσ’ στο πράσινο και όμορφο νησί.

Μυτιλήνη, τέλειωσ’ έφθασ’ η στερνή

ώρα σου και είναι παρά πέντε

σε γνωρίζ’ ακόμα απ’ τα χίλια

τετρακόσια πενήντα πέντε.

                              10.8.1975

1. Ποίημα του καθηγητή S. Elḉin, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Türk Kültürü, τεύχος 167/1976.

2. Ο ποιητής αναφέρεται προφανώς στην τουρκική κατάκτηση της Μυτιλήνης, αλλ’ αυτή έγινε το 1462 και όχι το 1455, αν και από το 1437 η Λέσβος ήταν φόρου υποτελής στην Τουρκία.


Ανάμνηση

Ο παππούς μου ο Τσελέγκ Χαλίλ

και ο θείος μου ο Ρεϋχάν Σπαχή

πάνω σε δυο άλογα λιγνά

κατεβήκαν με σπαθιά γυμνά

μέσ’ στον κάμπο του Μοναστηριού

κάποια μέρα ωραία του Μαγιού.

Τώρα που ’μαι στο Αϊβαλί

και η Λέσβος είν’ κοντά πολύ

πίσω η σκέψη μου γυρνά

και θυμάμαι πάλι τα παλιά

σαν σημαία έμπηξ’ ο Κορκούτ

στην καρδιά του κάστρου του νησιού.

                                                  25.8.1977

1. Ποίημα του καθηγητή S. Elḉin, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Türk Kültürü, τεύχος 179/1977 και αναφέρεται στην κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους.

Επωδός

Ταξίδι ένα κίνησαν απ’ τ’ Αϊβαλί

με τέρμα Μυτιλήνη το αντικρινό νησί

αντάμα ένα ψάρι, μια κίσσα, μια ελιά

και είδαν στα βουνά καπνούς και φλόγες στα χωριά.

Το ψάρι πόθησε να φθάσει πριν νυχτώσει,

η κίσσα θέλησε τα νύχια της να χώσει

και η ελιά στο χώμα ρίζες να απλώσει.

Εδώ εγώ μπορώ να μείνω; είπε ο Αλή

ο πρόσφυγας καπτάν με το γερό, γοργό σκαρί.

Απ’ τα βουνά Καζντάγ, αγέρας φύσηξε με μια

με άρωμα μεθυστικό απ’ τον πυκνό πευκιά.

Στο σύνθημα, γοργά κολύμπησε το ψάρι,

η κίσσα πέταξε με όλη της τη χάρη,

στο χώμα ρίζα άπλωσε η ελιά μεγάλη.

Με πρίμ’ αγέρα κίνησαν οι πέντε χωριανοί

ταξίδεψαν γοργά να πάν’ στο πράσινο νησί

και φθάσαν Μυτιλήνη από το Αϊβαλί

που είν’ χρυσό στολίδι σ’ όλη την Ανατολή.

Σαν βγήκε ο καπτάν Αλή εις τη στεριά,

εκεί ’ταν όλοι: ψάρι, κίσσα και ελιά,

με δάκρυα το χώμα φίλησε με μια.

Ανοίξαν οι τουλίπες και στολίσανε τη γη

που είχε χρόνια με αίμα και με δάκρυ ποτιστεί.

Αυτή ’ναι μέρα δοξασμένη και ιστορική

για όλους, καβαλάρη, στρατιώτη και σπαχή.

Το ψάρι, η κίσσα κι η ελιά είπανε μαζί

«Δικός μας τόπος, θάνατος παρά επιστροφή»

κι αγκάλιασαν κι οι τρεις τον ήρωα Αλή.

Τ’ αστέρια σαν φωτίσανε από ψηλά τη γη,

το μισοφέγγαρο τριγύρω είχε απλωθεί.

ταξίδι ένα άρχισε απ’ το Αϊβαλί

καλό οριστικά επήρε τέλος στο νησί.

                                                15.8.1977

1. Ποίημα του καθηγητή S. Elḉin, από το βιβλίο «Adala destaniar», που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 180/1977 του περιοδικού «Türk Kültürü».

2. Ο ποιητής παρομοιάζει το τουρκικό ναυτικό, αεροπορία και στρατό με ψάρι, κίσσα και ελιά και ονειρεύεται έτσι την κατάκτηση της Λέσβου.

3. Το βουνό Καζντάγ είναι το όρος Ίδη της Τρωάδας.

4. Η Συνθήκη της Λωζάνης υπογράφτηκε στις 24-7-1923.

     Εμείς αφιερώνουμε αυτά τα τρία ποιήματα: 1) Σε όσους Μυτιληνιούς τουριστικούς πράκτορες βάζουν το ατομικό οικονομικό συμφέρον πάνω από το εθνικό συμφέρον. 2) Στους Λέσβιους κτηματομεσίτες που πωλούν σε ξένους μεγάλα κομμάτια λεσβιακής γης, χωρίς να ερευνούν ποιοι ακριβώς είναι οι αγοραστές. 3) Σ' εκείνους τους καταστηματάρχες της Λέσβου, που αγοράζουν πάμφθηνα τουρκικά προϊόντα δεύτερης ποιότητας και τα πουλούν σε τιμές ευρωπαϊκών προϊόντων, αποκρύπτοντας τη χώρα προέλευσής τους. 4) Στις ελληνικές κυβερνήσεις, που, με το σχέδιο Καλλικράτης και την άρνησή τους να χωριστεί η Λέσβος σε τέσσερις δήμους, έχουν κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη διοίκηση του μεγάλου ακριτικού νησιού μας κι έχουν υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής των Λεσβίων. 5) Στους πολιτικούς που τους τίμησε με την ψήφο του ο λεσβιακός λαός κι εκείνοι άκριτα παραχώρησαν σε εταιρία τουρκικών συμφερόντων την εκμετάλλευση μαρίνας του λιμένα Μυτιλήνης για πολλά χρόνια. Μήπως για να τιμήσουν την επέτειο εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Λέσβου από τον τουρκικό ζυγό;   

    Αγρυπνείτε, Λέσβιοι, γιατί οι Τούρκοι έχουν δημοσιεύσει χάρτη που δείχνει τουρκικά τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (http://antipliroforisi.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7388.html). Καλή η ελληνοτουρκική φιλία, αλλά «Τούρκον έκαμες φίλο; Κράτα και κανένα ξύλο», λέει μια παροιμία των παππούδων μας. 

                                                                   ΒΟΥΝΑΤΣΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ

· Διαβάστε την ανάρτησή μας "ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ" (24-2-2013) στην παρακάτω διεύθυνση:
 http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/02/blog-post_24.html