Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΤΑΙΗΛ ΚΑΡΝΕΤΖΥ «ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΑΤΕ ΦΙΛΟΥΣ»

                              
Έξι τρόποι για να σας συμπαθήσουν οι άλλοι:
   1. Δείξετε σοβαρά το ενδιαφέρον σας για τους ανθρώπους.
   2. Χαμογελάστε.
   3. Θυμηθείτε ότι το όνομα ενός ανθρώπου αποτελεί γι’ αυτόν το γλυκύτερο και πιο σημαντικό ήχο του κόσμου.
   4. Γίνετε καλός ακροατής. Ενθαρρύνετε τους άλλους να μιλήσουν για τον εαυτό τους.
   5. Να λέτε στους άλλους πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
   6. Κάνετε τους άλλους να νιώθουν σημαντικοί. Και κάνετέ το αυτό ειλικρινά.
 
Εννέα τρόποι για να αλλάξετε τους ανθρώπους χωρίς να τους προσβάλετε ή να δημιουργήσετε εχθρότητες:
   1. Αρχίστε με επαίνους και τίμια κατανόηση.
   2. Έμμεσα δείξετε τα λάθη των άλλων και κάνετέ τους να τα προσέξουν.
   3. Μιλήστε για τα δικά σας λάθη, πριν να κρίνετε τους άλλους.
   4. Κάνετε ερωτήσεις, αντί να δίνετε διαταγές.
   5. Αφήστε τον άλλο να σώζει τα προσχήματα.
   6. Επαινέσετε την παραμικρή βελτίωση, με ειλικρίνεια και θαυμασμό.
   7. Δώστε στον άνθρωπο μια δικαιολογία ζωής.
   8. Μεταχειριστείτε την ενθάρρυνση. Κάνετε το λάθος που θέλετε να διορθωθεί να φαίνεται πως εύκολα διορθώνεται.
   9. Κάνετε τον άλλο ευτυχισμένο να εκτελέσει την επιθυμία σας.
                                                  
Δώδεκα τρόποι για να κάνετε τους ανθρώπους να σκέφτονται όπως εσείς:
   1. Ο μόνος τρόπος για να ωφεληθείτε από μια αντιδικία είναι να την αποφύγετε.
   2. Δείξετε σεβασμό για τη γνώμη των άλλων. Ποτέ να μη λέτε στους άλλους ότι έχουν άδικο.
   3. Αν έχετε λάθος, παραδεχτείτε το γρήγορα και με πάθος.
   4. Αν θέλετε να κερδίσετε τους ανθρώπους και να τους πείσετε να σκεφθούν ίδια μ’ εσάς, αρχίστε με φιλικό τρόπο.
   5. Αν θέλετε να κάνετε τους ανθρώπους να σκέπτονται σαν κι εσάς, κάνετε τον άλλο να λέει «Ναι», από την πρώτη στιγμή.
   6. Ας αφήσουμε τον άλλο να καυχηθεί για τον εαυτό του.
   7. Αφήσετε τον άλλο να πιστεύει πως η ιδέα ήταν δική του.
   8. Προσπαθήσετε ειλικρινά να δείτε τα πράγματα από την άποψη του άλλου.
   9. Δείξετε συμπάθεια προς τους άλλους ― στις ιδέες και στις επιθυμίες τους.
  10. Επικαλεστείτε τα ευγενικά κίνητρα των ανθρώπων.
  11. Δραματοποιείτε τις ιδέες σας.
  12. Απορρίψετε μια πρόκληση.
                                    
Συζυγική ζωή – Κανόνες ευτυχίας:
   1. Μη, προς θεού, μη γκρινιάζετε!
   2. Μην προσπαθείτε ν’ αλλάξετε το/τη σύντροφό σας.
   3. Μην επικρίνετε.
   4. Δώστε τον ειλικρινή θαυμασμό σας, αν θέλετε να έχετε ένα ευτυχισμένο σπιτικό.
   5. Να είστε ευγενικοί.
   6. Διαβάστε ένα βιβλίο για τη σεξουαλική συμπεριφορά στο γάμο.


Τρίτη 9 Απριλίου 2013

ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ


Κάθε χρόνο, προτού αποχαιρετήσω τους μαθητές και τις μαθήτριές μου στο τέλος της σχολικής χρονιάς, τους έδινα ένα δισέλιδο φύλλο με υποθήκες (παραινέσεις, συμβουλές) για τη ζωή τους. Όταν τύχει να τους συναντήσω κάποια φορά, μου λένε πως έχουν ακόμα φυλαγμένες τις φωτοτυπίες που τους έδινα… Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας κάποιες από τις υποθήκες αυτές, σαν απόσταγμα από τα χρόνια μου στην εκπαίδευση. Μόνο που έχασαν λίγο, γιατί τις έβαλα σε αλφαβητική σειρά…

ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ
                                                      
 Αισθάνομαι λύπη, όταν πεθαίνει ένας  κ α λ ό ς  ά ν θ ρ ω π ο ς. Αλλά νιώθω συντριβή, όταν πεθαίνει μια  κ α λ ή  α ν θ ρ ώ π ι ν η   σ χ έ σ η.

 Άκουσε ο θεός από ψηλά το θρήνο μου κι έκλαψε, που δεν ήταν κοντά μου να μου πει μια λέξη παρηγοριάς. Είδε από τον ουρανό τις πληγές μου και λυπήθηκε, γιατί δεν ήταν πλάι μου, να τις αλείψει με βάλσαμο. Άκουσε από μακριά την προσευχή μου και πόνεσε πικρά, γιατί δεν προλάβαινε να συντρέξει μια ακόμα πονεμένη καρδιά.

 Αν δεν μπορείς να κάνεις το καλό,  α π ό φ ε υ γ ε τουλάχιστον το  κ α κ ό.

 Άνοιξε τα βιβλία σου και θα διαβάσεις μια μεγάλη αλήθεια: με κ ό π ο  κερδίζουμε όλα τα  ω ρ α ί α  στη ζωή.

 Αξίζει να διακινδυνεύουμε, ακόμα και να πεθαίνουμε, για τους άλλους ανθρώπους.

 Ασήμαντα  λ ό γ ι α  είναι δυνατόν να προκαλέσουν σημαντικές  β λ ά β ε ς.

 Άφησε τη  μ ά σ κ α  στο σπίτι σου. Να δείχνεις το αληθινό πρόσωπό σου στους άλλους.

 Γ λ ώ σ σ α  που δαγκώνει σου μαθαίνει πώς να γίνεις εσύ μειλίχιος.

 Γονείς, μη μαθαίνετε τα παιδιά σας να είναι  ε π ι κ ρ ι τ ι κ ά,  γιατί εσείς θα είσαστε οι πρώτοι που θα δεχθείτε τις επικρίσεις των παιδιών που γεννήσατε.

 Δείξε τον  Ε λ λ η ν ι σ μ ό  σου, μαθαίνοντας καλά τα  Ε λ λ η ν ι κ ά  Γ ρ ά μ μ α τ α.

 Δεν γυρεύω  τ ί π ο τ α,  γιατί τα θέλω  ό λ α.

 Δεν ζηλεύω  τ ί π ο τ α,  γιατί πουλιούνται  ό λ α.

 Δεν πιστεύω  τ ί π ο τ α,  γιατί αλλάζουν  ό λ α.

 Δεν ελπίζω  τ ί π ο τ α,  γιατί πεθαίνουν  ό λ α.

 Έγινα του εαυτού μου εχθρός, γιατί πίστεψα πως υπάρχει  φ ί λ ο ς  α λ η θ ι ν ό ς.

 Είναι ανήθικο να νικάς έναν αδύναμο εχθρό με  α ν έ ν τ ι μ α  μ έ σ α.

 Είναι πολύ εύκολο να πούμε πως σεβόμαστε τον άλλο, αλλά πάρα πολύ δύσκολο να του συμπεριφερθούμε με  σ ε β α σ μό.

 Είσαι  π ν ε υ μ α τ ι κ ό  π α ι δ ί  του Σχολείου σου. Να το  τ ι μ ά ς  πάντα…

 Εξασφάλισε στο παιδί σου βοήθεια και συντροφιά για όλη του τη ζωή, μαθαίνοντάς το ν’ αγαπά πολύ τα  β ι β λ ί α.

 Επικρίνουμε όσους ασκούν  σ ω μ α τ ι κ ή  β ί α,  αλλά είμαστε πολύ ανεκτικοί προς εκείνους που μεταχειρίζονται  λ ε κ τ ι κ ή  β ί α.  Κι όμως, με τη βία του λόγου μπορούμε να τραυματίσουμε θανάσιμα και την ψυχή και το σώμα των συνανθρώπων μας.

 Έ ρ γ ο  του δασκάλου σου, όχι δικό σου και των γονιών σου, είναι η  α ξ ι ο λ ό γ η σ η  της σχολικής σου προόδου.  Σ ε β α σ τ ε ί τ ε  την  κ ρ ί σ η  του…

 Η  α γ ά π η  των  γ ο ν ι ώ ν  μου είναι για μένα  π ο λ ύ τ ι μ η,  γιατί με γέννησαν και με φροντίζουν. Ακόμα  π ι ο  π ο λ ύ τ ι μ ο  όμως για μένα είναι το  ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν  των  δ α σ κ ά λ ω ν  μου, γιατί νοιάζονται για μένα, χωρίς να με έχουν γεννήσει.

 Η  γ λ ώ σ σ α  μπορεί να χαϊδέψει τρυφερά, αλλά και να χαστουκίσει δυνατά. Έλεγχέ τη.

 Η  ε ι ρ ή ν η  είναι το γλυκό ψωμί που θρέφει τους λαούς.

 Η  ε υ γ έ ν ε ι α  και  ο  σ ε β α σ μ ό ς  των μεγαλυτέρων είναι τα στολίδια των εφήβων.

 Η  ζ ω ή  και ο  θ ά ν α τ ο ς  είναι δύο άοκνοι συνεταίροι... Μας προσκαλούν καθημερινά σε εκατομμύρια γεννήσεις και κηδείες.

 Η  λ ε κ τ ι κ ή  β ί α  θα ήταν η χειρότερη μορφή βίας, αν δεν υπήρχε μια άλλη μορφή χείριστης βίας: η  α π ο σ ι ώ π η σ η  της  α λ ή θ ε ι α ς.

 Η  μ ό ρ φ ω σ η  είναι το διαβατήριο για την  α υ τ ο π ρ α γ μ ά τ ω σ η.

 Η  σ ω φ ρ ο σ ύ ν η  του πατέρα και της μητέρας είναι το καλύτερο  π α ρ ά δ ε ι γ μ α  για τα παιδιά.

 Θ ε έ μου,  βοήθησε τον άνθρωπο να κατεβάσει τον άνθρωπο από το σταυρό του.

 Θ ε έ μου,  κάνε να δω τη σκιά του ονείρου μου.

 Θ ε έ μου,  στείλε μου το σημάδι σου.

 Θέλεις  να βοηθήσεις το παιδί σου;  Β ο ή θ η σ ε  ένα άλλο παιδί…

 Κ α λ ό ς  γ ο ν ι ό ς  σημαίνει  κ α λ ό ς  ά ν θ ρ ω π ο ς.

 Κ α λ ό ς  μ α θ η τ ή ς  σημαίνει  ε ρ γ α τ ι κ ό ς  και  σ ε β α σ τ ι κ ό ς  μαθητής.

 Κοίτα με καχυποψία αυτόν που σου πλέκει εγκώμια. Συχνά οι σκέψεις και τα έργα του είναι αντίθετα από τους  υ π ε ρ β ο λ ι κ ο ύ ς  ε π α ί ν ο υ ς  του για σένα.

 Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και θα δεις μέσα στα μάτια σου την  Ψ υ χ ή  σου να κλαίει για τα  σ φ ά λ μ α τ α  που έχεις διαπράξει.

 Κ ρ ί ν ε  αυστηρότερα τον  ε α υ τ ό  σου, προτού επικρίνεις το συνάνθρωπό σου.

 Λέγε και πράττε  μ ο ν α χ ά  το  Κ α λ ό.

 Μάθετε τα παιδιά σας ν’ αγαπούν και ν α  σ έ β ο ν τ α ι  τους πνευματικούς τους γονείς, όσο αυστηροί κι αν είναι. Τους μαθαίνετε έτσι να σας αγαπούν περισσότερο και να συγχωρούν τις αδυναμίες σας.

 Μάθετε τα παιδιά σας πώς να κάνουν  π ά ν τ α  το  κ α λ ό  κι όχι πώς να ανταποδίδουν το κακό.

 Με κάθε μικρό σου  ψ έ μ α  σκοτώνεις μια μεγάλη  α λ ή θ ε ι α.

 Μετάνιωσες, που έκανες σε συνάνθρωπό σου κακό; Ζήτα  σ υ γ γ ν ώ μ η  από τα παιδιά σου κι απ’ το Θεό…

 Μην ανταποδίδεις με  β ί α  την αδικία, γιατί θα χάσεις το  δ ί κ ι ο  σου.

 Μην αφήνεις  α σ ή μ α ν τ ο υ ς  ανθρώπους να παίζουν  σ η μ α ν τ ι κ ό  ρόλο στη ζωή σου.

 Μην επιζητείς  μ ε γ ά λ ο υ ς   β α θ μ ο ύ ς,  όταν δεν έχεις εργαστεί σκληρά. Διαπράττεις  ύ β ρ η,  σαν τον εργάτη που ζητά να κερδίσει περισσότερα απ’ όσα αξίζει η εργασία του.

 Μην πετάς και μην καταστρέφεις τα  σ χ ο λ ι κ ά  σου  β ι β λ ί α  και τετράδια, γιατί καταστρέφεις τις αναμνήσεις σου και πετάς τον κόπο αυτών που τα έγραψαν.

 Μην προδίδεις τον εαυτό σου, παραβιάζοντας τις ηθικές αξίες σου.

 Μην προδίδεις το συνάνθρωπό σου, αποσιωπώντας την  α λ ή θ ε ι α.

 Μη  σ τ α υ ρ ώ ν ε ι ς  το συνάνθρωπό σου. Μόνο ο Χριστός σταυρώθηκε κι αναστήθηκε…

 Να είσαι ο αυστηρότερος  κ ρ ι τ ή ς  του εαυτού σου.

 Να είσαι  π ι σ τ ό ς  στις ηθικές αξίες σου και στους καλούς ανθρώπους.

 Να  ε ρ γ ά ζ ε σ α ι  με όλες σου τις δυνάμεις και να  ε λ π ί ζ ε ι ς  με όλη σου την ψυχή.

 Να ευγνωμονείς το δάσκαλο που σου ζητά να πληρώνεις  μ ε   κ ό π ο  έναν καλό βαθμό.

 Να λυπάσαι εκείνον που βλέπει το συνάνθρωπό του να  θ ρ η ν ε ί  και δεν ρωτά  γ ι α τ ί.  Έχει πάψει να είναι  ά ν θ ρ ω π ος.

 Να λυπάσαι το  λ α ό  που  έ π α ψ ε  να  τ ρ α γ ο υ δ ά  τις λύπες του.

 Να προτιμάς πάντοτε στη ζωή τη  λ ε β ε ν τ ι ά  από την  κ α λ ο π έ ρ α σ ή  σου.

 Να προτιμάς τις επιπλήξεις ενός  α υ σ τ η ρ ο ύ  δ α σ κ ά λ ο υ  από τους καλούς βαθμούς ενός αδιάφορου εκπαιδευτικού.

 Να τραγουδάς στη  λ ύ π η  σου, γιατί κάποτε θα τη διαδεχτεί η χαρά, και να είσαι πάντα μετριόφρων στη  χ α ρ ά  σου, γιατί σπάνια θα διαρκέσει πολύ.

 Να φοβάσαι εκείνον που συμφωνεί πάντα μαζί σου, λέγοντάς σου μονάχα όσα ευχάριστα επιθυμείς ν’ ακούς, και να εκτιμάς αυτόν που με  π α ρ ρ η σ ί α  υποδεικνύει το λάθος σου.

 Να φοράς καθημερινά ό,τι πιο  γ ι ο ρ τ ι ν ό  στην ψυχή και ό,τι πιο  α π λ ό  στο κορμί.

 Νίκησε τον  ε γ ω ι σ τ ή  "Ξέρξη",  που έχει στήσει το θρόνο του μέσα στην ψυχή σου.

 Ο  δ ά σ κ α λ ο ς  είναι  π ν ε υ μ α τ ι κ ό ς  γ ο ν ι ό ς  του μαθητή και βοηθός του φυσικού γονιού του στο δύσκολο έργο της διαπαιδαγώγησης. Μοιραστείτε μ’ αυτόν το γονεϊκό σας ρόλο και πείτε “ευχαριστώ”, γιατί σας βοηθά να σηκώσετε μεγάλο βάρος.

 Οι  ι δ έ ε ς  μας είναι τα παιδιά μας. Τις γεννά ο νους μας, τις θρέφει η καρδιά μας, τις διασώζει η ψυχή μας.

 Ο  κ α λ ό ς  φ ί λ ο ς  στέκεται πλάι στο φίλο του στις δύσκολες ώρες του.

 Ο  κ α λ ό ς  ά ν θ ρ ω π ο ς  στέκεται πλάι σε όλους στις δύσκολες ώρες τους.

 Ο  κ ό π ο ς  είναι το νόμισμα που τ’ αγοράζει όλα.

 Ο Μέγας Αλέξανδρος επαινέθηκε, γιατί είπε πως στο  δ ι δ ά σ κ α λ ό  του Αριστοτέλη οφείλει το “ευ ζην”, ενώ ο Νέρων επικρίθηκε, γιατί δολοφόνησε το διδάσκαλό του Σενέκα και την ίδια του τη μητέρα.

 Ό μ ο ρ φ ο  π α ι δ ί  σημαίνει όμορφα λόγια και έργα.

 Ο  πιο  έ ξ υ π ν ο ς  άνθρωπος είναι αυτός που ακολουθεί το δρόμο της  τ ι μ ι ό τ η τ α ς.

 Ο πιο φωτεινός ήλιος της ζωής μας είναι η  Δ ι κ α ι ο σ ύ ν η.

 Όποιον εγκαταλείπουν οι άνθρωποι τον αναλαμβάνει η  Θ ε ί α  Π ρ ό ν ο ι α.

 Όποιος δημιούργησε ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα είναι ένας αξιοθαύμαστος δ η μ ι ο υ ρ γ ό ς. Όποιος δ ι α π α ι δ α γ ώ γ η σ ε  ά ρ ι σ τ α ένα  π α ι δ ί είναι α ξ ι ο θ α ύ μ α σ τ ο ς  δ η μ ι ο υ ρ γ ό ς  και  ή ρ ω α ς.

 Όποιος χρησιμοποιεί  λ ε κ τ ι κ ή  β ί α  βλάπτει τον εαυτό του πολύ περισσότερο από εκείνον που υβρίζει, γιατί σκοτώνει την ευκαιρία για  κ α λ ό π ι σ τ ο  δ ι ά λ ο γ ο.

 Όταν δεν υποστηρίζεις αυτούς που δηλώνεις πως τους εκτιμάς, διαψεύδεις και αμφισβητείς την      ο ρ θ ή   κ ρ ί σ η  σου. 

 Ο  χ ρ ό ν ο ς  είναι ο καλύτερος  σ υ ν ή γ ο ρ ο ς  αυτών που έχουν αδικηθεί.

 Πεθαίνουμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας.  Κ ο υ ρ ά γ ι ο !

 Πήγαινε στο σχολείο για τη  γ ν ώ σ η, με στόχο τη σ ω φ ρ ο σ ύ ν η, γνωρίζοντας ότι η  μ ό ρ φ ω σ η  είναι ένα  κ ό σ μ η μ α  που θα το φοράς στο χέρι σου όλη σου τη ζωή.

 Ποιον να λυπηθούμε περισσότερο; Αυτόν που  α π α ι τ ε ί  χωρίς να κοπιάζει ή εκείνον που νομίζει πως αξίζει περισσότερο απ’ όσο έχει κοπιάσει;

 Πολύ συχνά,  μ ι κ ρ ά   λ ό γ ι α  προκαλούν  μ ε γ ά λ ε ς   λ ύ π ε ς.

 Πριν φύγεις απ’ το  Σ χ ο λ ε ί ο  σου, π ε ς ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» σ’ αυτούς που σου έδειξαν ποιο είναι το καλό και το κακό.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για όσους διψούν και θυσιάζονται για τη  Δ ι κ α ι ο σ ύ ν η.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τα κορμιά που αρρώστησαν από τη  λ ύ π η.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τα όντα που κάπου στο σύμπαν ίσως να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τους ανθρώπους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τα  π α ι δ ι ά  που πέθαναν, προτού ακόμα να γεννηθούν.

 Προσευχήσου για τα  π α ι δ ι ά  που γνώρισαν τη φρίκη του  π ο λ έ μ ο υ,  προτού να χαρούν την ομορφιά της ειρηνικής ζωής.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τα πλάσματα που κινδυνεύουν να γίνουν θυσία για να ικανοποιήσεις τη δική σου ματαιοδοξία κι ευχήσου να μη βρεθούν ποτέ στο δρόμο σου.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τα πλάσματα που κινδυνεύουν να γίνουν θυσία, για να ικανοποιήσουν οι καιροσκόποι την απληστία και τη φιλοδοξία τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τις καρδιές που είναι ξέχειλες από υπέρμετρο  ε γ ω ι σ μ ό.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τις καρδιές που μοναδική συντροφιά έχουν τη μοναξιά.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τις υπάρξεις που  δ ε ν   τ ό λ μ η σ α ν  ποτέ να αρχίσουν τον προσωπικό τους αγώνα.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τις ψυχές που δίνουν κατάμονες τον προσωπικό τους  α γ ώ ν α.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τις  ψ υ χ έ ς  που τριγυρίζουν  χ α μ έ ν ε ς  στον κόσμο των ζωντανών.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους ανθρώπους που αγαπούν και φροντίζουν τον  ε α υ τ ό τους μοναχά.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους ανθρώπους που από  α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α  δεν φανερώνουν σε κανέναν την ανάγκη τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους ανθρώπους που δεν έμαθαν να ζητούν  σ υ γ γ ν ώ μ η  για τα λάθη τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους ανθρώπους που στο μέλλον θα πληρώσουν τα  μ ε γ ά λ α   λ ά θ η  που κάνεις σήμερα εσύ.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους  λ α ο ύ ς  που αγωνίζονται για την  ε λ ε υ θ ε ρ ί α.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  για τους νέους που ζουν χωρίς  μ ε γ ά λ α   ό ν ε ι ρ α  για τον εαυτό τους και δίχως  ι δ α ν ι κ ά   ο ρ ά μ α τ α  για τον κόσμο τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που δεν έχουν στην καρδιά τους την  έ γ ν ο ι α  μ η  β λ ά ψ ο υ ν  με λόγο ή έργο κάποιον από τους συνανθρώπους τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που έφυγαν, προτού ακουμπήσουν το  ό ν ε ι ρ ό  τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που έχουν χάσει το  κ ο υ ρ ά γ ι ο  να πολεμούν τα δεινά τους, γιατί στην ψυχή τους έχει πεθάνει κι η τελευταία  ε λ π ί δ α.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που σου έχουν προξενήσει πολύ  μ ε γ ά λ ο   κ α κ ό.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που σπεύδουν πρώτοι να απολαύσουν τους καρπούς των αγώνων που άλλοι έχουν φέρει σε πέρας.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ   γι’ αυτούς που τους προσπέρασες, χωρίς να προσέξεις πως είχαν ανάγκη τη    β ο ή θ ε ι ά  σου.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  γι’ αυτούς που βιαστικά τους προσπέρασες, γιατί δεν είχες χρόνο να απαλύνεις τις πληγές τους.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ  να σου δοθεί μία  δ ε ύ τ ε ρ η  ε υ κ α ι ρ ί α,  για να κάνεις όσα αμέλησες στη ζωή σου και για να διορθώσεις τα λάθη σου.

 Π ρ ο σ ε υ χ ή σ ο υ.  Κι έπειτα  β ο ή θ η σ ε   τ ο ν   ε α υ τ ό  σ ο υ  να κατεβάσει από το  Σ τ α υ ρ ό  του τον άνθρωπο που έχεις σταυρώσει μέσα σου.

 Προσευχόμουνα για τους εξαθλιωμένους  φ τ ω χ ο ύ ς  της Αργεντινής, όταν σκέφτηκα πως πρέπει να προσευχηθώ και για κάποιους  φ τ ω χ ό τ ε ρ ο υ ς:  αυτούς που προσεύχονται για τον εαυτό τους μοναχά.

 Προστάτευσε τον  ε α υ τ ό  σου από τον εαυτό σου.

 Τα  π ρ ά γ μ α τ α  που έχεις ακουμπήσει θα μιλούν για σένα, όταν θα έχεις φύγει για πάντα.

 Τ ι μ ά ς  τον εαυτό σου, τιμώντας το  σ χ ο λ ε ι ό  και το  δ ά σ κ α λ ό  σου.

 Τ ι μ ο ύ μ ε  τον εαυτό μας, τιμώντας  μ ε  κ α λ ά   έ ρ γ α  τους άλλους ανθρώπους.

 Τίποτα δεν μαθαίνουμε από το  δ ά σ κ α λ ο  που δεν αγαπούμε.

• Τ ό λ μ η  και  ε ρ γ α τ ι κ ό τ η τ α  είναι το δίπτυχο για την  Ε π ι τ υ χ ί α.

• Το  Μ έ λ λ ο ν  ανήκει μοναχά στους καλούς ανθρώπους. Επιλέξετε λοιπόν να είστε πάντα  κ α λ ο ί  και  δ ί κ α ι ο ι   ά ν θ ρ ω π ο ι.

 Το μικρό  ψ έ μ α  είναι χειρότερο από το μεγάλο, γιατί μπορείς εύκολα να το αποφύγεις.

 Το  π α ι δ ί  είναι η μικρογραφία του  γ ο ν ι ο ύ  του.

 Το πιο άγριο θηρίο σ’ ένα σχολείο είναι ο  β α θ μ ο θ ή ρ α ς  που πήρε μικρό βαθμό.

 Το πιο άγριο θηρίο της πόλης είναι η  γ ε ι τ ό ν ι σ σ α  που θα μπει στο σπίτι σου σαν έμπιστη φίλη, για να βρει υλικό, να πλέξει σε βάρος σου τα  κ α κ ο ή θ η  σ χ ό λ ι ά της.

 Φρόντισε να γίνεις  έ ν τ ι μ ο ς,  προτού να γίνεις  γ ο ν ι ό ς.

 Φύγε με  α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α,  με το κεφάλι ψηλά, όταν πρέπει να φύγεις.

 Χρειαζόμαστε πολλές μητέρες και πολλούς πατέρες, για να μας νοιάζονται, όταν δεν θα είναι πλάι μας οι φυσικοί γονείς μας. Ας μην απωθούμε με τη συμπεριφορά μας, λοιπόν, τους ανθρώπους που δείχνουν  ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν  για μας.

 Χριστέ μου, βοήθησέ με ν’ ακουμπήσω τον ίσκιο της  μ α κ ρ ο θ υ μ ί α ς  Σου…

 Ψάξε μέσα σου και θα βρεις τις  α ι τ ί ε ς  και τις  λ ύ σ ε ι ς  των προβλημάτων σου.

 Ψάξε στην ψυχή σου και θα βρεις το θησαυρό της  Α υ τ ο γ ν ω σ ί α ς  σου.
                                           
 Αυτές οι υποθήκες ας είναι ένα ακόμα μάθημα, το τελευταίο της σχολικής χρονιάς. Αν τις διαβάσεις προσεκτικά, θα καταλάβεις πολλά…
                    
 Με την ευχή κάποτε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο που να αξίζει, Βουνάτσου Μυρσίνη.

ΥΠΟΘΗΚΕΣ-1



----------------------   ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ   ----------------------

Κάνε καθημερινά στον εαυτό σου τις παρακάτω ερωτήσεις. Οι απαντήσεις που θα σου δώσει θα σε βοηθήσουν να αποκτήσεις  ε ν σ υ ν α ί σ θ η σ η  και  α υ τ ο γ ν ω σ ί α:
                                                                                             
         •  ποιους έκανες σήμερα  σ υ ν τ ρ ο φ ι ά;
         • Σε ποιον ξέχασες να πεις σήμερα  «ε υ χ α ρ ι σ τ ώ»;
         • Για ποιους έκανες σήμερα  π ρ ο σ ε υ χ ή;
         • Aπό ποιον αμέλησες σήμερα να ζητήσεις  «σ υ γ γ ν ώ μ η ν»;

Μυρσίνη Βουνάτσου


Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Από το θαυμάσιο βιβλίο των Sidney SimonSyzanne Simon Forgiveness («Η Δύναμη της Συγγνώμης», μτφ. Αθηνάς Ντούργα, Εκδόσεις «Δίοδος», Αθήνα 1992), που συστήνουμε να διαβάσουν όσοι έχουν τραυματικές εμπειρίες από το παρελθόν κι εξακολουθούν να τις θυμούνται και να πονούν, διαλέξαμε το μύθο «Ο Μοναχός και η Γυναίκα» (σελ. 67-70) και τον αφιερώνουμε σε κάθε βασανισμένο, δηλαδή σε όλους! Διαβάσετε και μάθετε…


Ο Μοναχός και η Γυναίκα

«Μια φορά δυο βουδιστές μοναχοί, πηγαίνοντας προς το μοναστήρι τους, βρήκαν να κάθεται στην όχθη του ποταμού μια πανέμορφη γυναίκα. Ήθελε, όπως άλλωστε κι εκείνοι, να διασχίσει τον ποταμό, αλλά το νερό ήταν βαθύ. Όταν τους είδε, τους ρώτησε αν μπορούν να την κουβαλήσουν στην απέναντι όχθη, γιατί φοβόταν πως θα πνιγεί. Ο ένας μοναχός δίστασε, μιας και απαγορεύεται σε βουδιστές μοναχούς να αγγίζουν γυναίκες. Ο άλλος όμως, χωρίς δισταγμό, τη σήκωσε στην πλάτη και τη μετέφερε στην άλλη όχθη.
Ο άλλος μοναχός σκανδαλίστηκε πολύ. Για δυο ώρες έκανε κήρυγμα στον πρώτο, επειδή καταπάτησε τον κανόνα. Είχε ξεχάσει πως ήταν μοναχός; Πώς τόλμησε ν’ αγγίξει μια γυναίκα; Και το χειρότερο απ’ όλα να τη μεταφέρει ως την άλλη όχθη του ποταμού! Τι θα έλεγε ο κόσμος; Δεν είχε δυσφημίσει, μ’ αυτό τον τρόπο, την άγια θρησκεία τους;
Ο παραβάτης μοναχός άκουγε υπομονετικά την ατέλειωτη νουθεσία. Τελικά ξέσπασε και είπε: “Αδερφέ, εγώ παράτησα εκείνη τη γυναίκα στην όχθη του ποταμού. Εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμα; ”
Ανώνυμος
    Πολλοί από μας κουβαλούν ακόμα, όπως ο μοναχός, ένα φορτίο που θα μπορούσαν να έχουν “παρατήσει στην όχθη του ποταμού από πολύ καιρό. Οι προσωπικές μας εμπειρίες καθώς και οι εμπειρίες χιλιάδων άλλων ανθρώπων που έχουμε συμβουλεύσει, διδάξει ή συναντήσει στα σεμινάρια συγγνώμης, τα οποία οργανώνουμε στην Αμερική και την Ευρώπη, μας έχουν πείσει ότι οι περισσότεροι από μας δεν έχουν ακόμη θεραπεύσει τις παλιές τους πληγές ή δεν έχουν συνάψει ειρήνη με το παρελθόν τους. Δεν έχουμε συγχωρήσει τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν και, το σπουδαιότερο, δεν έχουμε αφήσει τον πόνο να φύγει. Έτσι και ο πόνος δεν μας έχει αφήσει ελεύθερους.
    Πράγματι, πολλοί από μας σηκωνόμαστε κάθε πρωί και γεμίζουμε μια μεγάλη βαλίτσα με τον πόνο μας από το παρελθόν. Την παραγεμίζουμε με τις γκρίνιες μας, την πικρία, τη μνησικακία και το θυμό μας. Ρίχνουμε μέσα και λίγη αυτολύπηση, φθόνο, ζήλεια και μεταμέλεια. Φορτώνουμε αυτή τη βαλίτσα με κάθε τραύμα και αδικία που μας έκαναν ποτέ. Με κάθε μνήμη για το πώς μας απογοήτευσαν οι άλλοι και πώς αποτύχαμε εμείς. Και τη φορτώνουμε με κάθε ανάμνηση σχετική με το τι χάσαμε και τι δεν ελπίζουμε να αποκτήσουμε πια. Κατόπιν κλείνουμε τη βαλίτσα και τη σέρνουμε μαζί μας όπου κι αν πηγαίνουμε.
    Για να κατανοήσετε την επίδραση που έχει πάνω μας όταν κουβαλάμε τον πόνο του παρελθόντος στο παρόν, το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να παρατηρήσετε τη συμπεριφορά ενός ταξιδιώτη σε κάποιο σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος σέρνει κυριολεκτικά τις αποσκευές του. Σταθείτε μια στιγμή και φανταστείτε μια τέτοια σκηνή. Σκεφτείτε έναν άντρα να κρατά σε κάθε χέρι μια παραγεμισμένη χειραποσκευή που τον κάνει να γέρνει από τη μια πλευρά. Ιδροκοπώντας και ασθμαίνοντας, γκρινιάζει στους ταξιδιώτες γιατί κινούνται πολύ αργά και φθονεί εκείνους που γλιστρούν δίπλα του ανεμπόδιστοι γιατί δεν κουβαλούν υπερβολικά βαριές αποσκευές. Ανησυχεί ότι θα χάσει το τρένο και αναρωτιέται αν το ταξίδι αξίζει το χρόνο και τον κόπο που ξοδεύει. Σταματά να ξεκουραστεί και κοιτάζει το φορτίο του, το κλωτσά, το βρίζει και θυμώνει με τον εαυτό του. “Γιατί κουβαλώ πάντα τόσα πολλά πράγματα;”, μουρμουρίζει και αναστενάζει, “στην πραγματικότητα δεν τα χρειάζομαι”.
    Όπως τον κουρασμένο, ευερέθιστο, καταπονημένο ταξιδιώτη, έτσι και οι δικές μας υπέρβαρες συναισθηματικές αποσκευές μάς βαραίνουν, απομυζούν την ενέργειά μας, καθυστερούν την πρόοδό μας και μερικές φορές ακόμα και μας πείθουν να αναβάλουμε το ταξίδι ― εγκαταλείποντας τους στόχους και τις εμπνεύσεις μας ή αποφασίζοντας να ακολουθήσουμε πολύ λιγότερα από τα προσχεδιασμένα. Μέχρι τώρα απλώς δεν ξέρατε πως υπήρχε κι άλλος τρόπος για να ταξιδέψετε.
    Φορά τη φορά, ξανά και ξανά, γίναμε μάρτυρες της εξουθενωτικής επίδρασης που έχει η μεταφορά του πόνου του παρελθόντος στο παρόν. Όχι μόνο μας εμποδίζει να επιτελέσουμε και να γίνουμε αυτό που θα μπορούσαμε, αλλά μας επιβαρύνει με καινούργια και συχνά πιο εξουθενωτικά προβλήματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται:
       ● σωματικές αδιαθεσίες και ασθένειες
       ● εθισμοί και εξαρτημένοι τρόποι συμπεριφοράς
       ● προβλήματα με τις σχέσεις
       ● αποτυχία στην εργασία
       ● αρνητικότητα
       ● κακοποίηση των παιδιών και βία στην οικογένεια
       ● ανικανότητα στα γονικά μας καθήκοντα
       ● ληθαργική κατάσταση, κατάθλιψη και αυτοκτονία
    Αυτά είναι τα αδιέξοδα στα οποία φτάνετε, όταν επηρεάζουν τις επιλογές σας οι αγιάτρευτες πληγές και οι ατέλειωτες υποθέσεις. Αυτά είναι τα αδιέξοδα στα οποία μπαίνετε, μ’ όλο που κάνατε ό,τι καλύτερο μπορούσατε για να τα βγάλετε πέρα με τον πόνο και να ζήσετε τη ζωή σας και τη στιγμή που πληγωνόσαστε αλλά και κάθε στιγμή της κάθε μέρας που πέρασε από τότε.

Κάνοντας Ό,τι Καλύτερο Μπορείτε για να Επιζήσετε

    Είναι αδιάσειστη πεποίθησή μας ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν με την εσωτερική αντίληψη, τους χειροπιαστούς πόρους και τη συναισθηματική υποστήριξη που έχουν διαθέσιμα. Αυτή τη στιγμή κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε και την εποχή που πληγωθήκατε κάνατε ό,τι καλύτερο μπορούσατε για να τα βγάλετε πέρα με τον πόνο σας. Επειδή ήσασταν νέος, ευάλωτος και ίσως μπερδεμένος από τα συναισθήματά σας, ίσως να μην καταλάβατε πλήρως τι σας συνέβαινε ή τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσατε σ’ εκείνο που συνέβαινε. Αν οι περιστάσεις ήταν διαφορετικές, αν είχατε περισσότερη πείρα, χρόνο, χρήματα, ικανότητες ή εναλλακτικές λύσεις, ίσως να είχατε ενεργήσει διαφορετικά. Αλλά δεν τα είχατε όλα αυτά. Πιθανόν να μην είχατε κανέναν άνθρωπο όπου θα μπορούσατε να καταφύγετε για καθοδήγηση, λίγα πρότυπα για να σας δείξουν τα παραγωγικά, θεραπευτικά πράγματα που θα έπρεπε να κάνετε όταν πονούσατε.
    Έτσι, καθώς θα διαβάζετε αυτό το κεφάλαιο και ειδικά αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σ’ αυτές τις σελίδες, υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι δεν επιλέξατε συνειδητά να κολλήσετε στο μίσος, τον πόνο ή τη μνησικακία. Ανεξάρτητα από το πόσο δυνατά πληγωθήκατε, δεν είπατε ποτέ: “Νομίζω ότι θα διατηρήσω αυτή την πληγή μέχρι το τέλος της ζωής μου και θα της επιτρέψω να χρησιμοποιεί όλη μου την ενέργεια και να διαταράσσει τη νοητική μου ειρήνη”. Δεν είστε κακός, αδύναμος ή αμαρτωλός επειδή εξακολουθείτε να λυγίζετε από το βάρος του παλιού πόνου και της ατέλειωτης υπόθεσης. Όλοι οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να επιτρέψουμε σ’ αυτά τα πράγματα να φύγουν…».

***

     Θα τελειώσουμε, προσθέτοντας ένα παλιοχωριανό παραπονετικό δίστιχο τραγούδι, που πιστεύουμε πως έχει καταπραϋντικό αποτέλεσμα στον πόνο, παλιό ή καινούργιο:

               “Θεέ μου, για δώσ’ μου υπομονή, σαν που ’δωσες στο χώμα,
                 που το πατώ και δεν μιλεί, σαν να μην έχει στόμα.” 
Υπομονή!